Surah الحاقة
Select reciter
Sindhi
Surah الحاقة - Aya count 52
الْحَاقَّةُ ( 1 ) 
قيامت.
مَا الْحَاقَّةُ ( 2 )
ڇا آھي (اھا) قيامت.
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ( 3 )
۽ ڪھڙي شيءِ توکي ڄاڻايو ته قيامت ڇا آھي؟
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ( 4 )
ثمود ۽ عاد (قوم) قيامت کي ڪُوڙ ڄاتو.
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ ( 5 )
پوءِ ثمود (قوم) سي ته ھڪڙي رڙ سان ناس ڪيا ويا.
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ ( 6 )
۽ عاد سي ھڪ بيحد سخت واءُ سان ناس ڪيا ويا.
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ ( 7 )
(الله) اُن (واءُ) کي ست راتيون ۽ اٺ ڏينھن لڳولڳ مٿن کڙو ڪيو پوءِ قوم کي اُن (زمين) ۾ ڪريل ڏسين ھا ڄڻ ته اُھي ڀتي کجيءَ جا ٿُڙ آھن.
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ ( 8 )
پوءِ انھن کي ڪجھ بچيل ڏسين ٿو ڇا؟
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ( 9 )
۽ فرعون ۽ جيڪي اُن کان اڳ ھوا ۽ ناس ڪيل شھرن وارا (به) گناھ (جا ڪم) ڪري آيا.
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً ( 10 )
۽ پنھنجي پالڻھار جي رسول جي نافرماني ڪيائون تنھنڪري (الله) وڏي پڪڙ سان کين پڪڙيو.
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ ( 11 )
بيشڪ جڏھن پاڻي حد کان لنگھي ويو (تڏھن) اسان اوھان کي ھلندڙ ٻيڙيءَ ۾ چاڙهيو.
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ( 12 )
ھن ڪري ته اُن (ڳالھ) کي اوھان لاءِ يادگيري ڪريون ۽ ان کي ڪو ياد رکڻ وارو ڪَنُّ ياد رکي.
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ( 13 )
پوءِ جڏھن صُور ۾ ھڪڙي ڦوڪ ڦوڪبي.
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ( 14 )
۽ زمين ۽ جبل کنيا ويندا پوءِ ھڪ ڀيرو انھن کي ڪٽيو ويندو.
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ( 15 )
پوءِ اُن ڏينھن قيامت قائم ٿيندي.
وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ ( 16 )
۽ آسمان ڦاٽندو پوءِ اُھو اُن ڏينھن ڍلو ٿيل ھوندو.
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ ( 17 )
۽ ملائڪ آسمان جي ڪنارن تي ھوندا، ۽ تنھنجي پالڻھار جو تخت اُن ڏينھن اٺ ملائڪ پنھنجي مٿان کڻندا.
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ ( 18 )
اُن ڏينھن اوھان کي (الله جي) آڏو ڪيو ويندو اوھان جي ڪا ڳالھ ڳجھي لڪي نه رھندي.
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ ( 19 )
پوءِ جنھن کي سندس اعمالنامون سندس سڄي ھٿ ۾ ڏنو ويو سو چوندو ته وٺو منھنجو اعمالنامو پڙھو.
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ ( 20 )
بيشڪ مون يقين رکيو ھو ته آءٌ پنھنجي حساب کي پھچندس.
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ( 21 )
اُھو چڱي گذران ۾ ھوندو.
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ( 22 )
مٿاھين بھشت ۾.
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ ( 23 )
جنھن جا ميوا ويجھا ھوندا.
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ ( 24 )
(چئبن ته) وڻنديءَ تي کائو ۽ پيئو انھيءَ ڪري جو گذريل ڏينھن ۾ اڳي موڪليو ھيؤ.
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ( 25 )
۽ جنھن کي سندس اعمالنامون سندس کٻي ھٿ ۾ ڏنو ويو، سو چوندو ھاءِ ارمان جيڪر منھنجو اعمالنامون مون کي نه ملي ھا.
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ ( 26 )
نه ڄاڻان ھا ته منھنجو حساب ڇا آھي؟
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ( 27 )
ھاءِ ارمان جيڪر موت نبيريندڙ ھجي ھا.
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ ( 28 )
منھنجي مال مون کي (ڪو) فائدو نه ڏنو.
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ ( 29 )
مون کان منھنجي بادشاھت چٽ ٿي.
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ( 30 )
(ملائڪن کي چئبو ته) پڪڙيوس پوءِ ڳچيءَ ۾ ڳٽ ٻڌوس.
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ( 31 )
وري دوزخ ۾ وجھوس.
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ( 32 )
وري اھڙي زنجير ۾ قابو ڪريوس جنھن جي ڊيگھ ستر گز ھجي.
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ ( 33 )
ڇو ته اُھو (ماڻھو) الله وڏي کي نه مڃيندو ھو.
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ( 34 )
۽ نڪي (ٻـين کي) مسڪينن جي کارائڻ تي تاڪيد ڪندو ھو.
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ( 35 )
تنھنڪري اُن جو اڄ ھت ڪو دوست ڪونھي.
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ( 36 )
۽ نڪي اُن جو ڦٽن جي روڳ کانسواءِ ٻيو ڪو کاڌو آھي.
لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ( 37 )
(جو) ڏوھارين کانسواءِ (ٻيو) ڪو ان کي نه کارائيندو.
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ( 38 )
پوءِ جيڪي ڏسو ٿا اُن جو قسم کڻان ٿو.
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ( 39 )
۽ جيڪي نه ٿا ڏسو تنھن جو (به).
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ( 40 )
ته بيشڪ ھي (قرآن) ھڪ سڳوري قاصد جو سنيھو آھي.
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ ( 41 )
۽ اُھو ڪنھن شاعر جو ڪلام نه آھي، اوھين ٿورڙو يقين رکو ٿا.
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ ( 42 )
۽ نڪي ڪنھن ڳجھ بڪندڙ جو ڪلام آھي، ٿوري نصيحت وٺو ٿا.
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ( 43 )
(ھيءُ) جھانن جي پالڻھار کان نازل ٿيل آھي.
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ( 44 )
۽ جيڪڏھن (پيغمبر) اسان تي ڪي ڳالھيون (پاڻون) ٺاھي ھا.
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ( 45 )
ته ضرور سڄي ھٿ کان کيس پڪڙيون ھا.
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ( 46 )
وري سندس دل جي رڳ وڍي ڇڏيون ھا.
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ( 47 )
پوءِ اوھان مان ڪو ھڪڙو (اسان جي عذاب کي) کانئس جھلڻ وارو نه آھي.
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ ( 48 )
۽ بيشڪ ھي (قرآن) پرھيزگارن لاءِ نصيحت آھي.
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ ( 49 )
۽ بيشڪ اسين ڄاڻون ٿا ته ڪي اوھان مان ڪوڙ ڀانئيندڙ آھن.
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ( 50 )
۽ بيشڪ ھي (قرآن) ڪافرن لاءِ ارمان (جو سبب) آھي.
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ( 51 )
۽ بيشڪ ھي (قرآن) پورو سَچو آھي.
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ( 52 )
تنھنڪري تون پنھنجي وڏي پالڻھار جي نالي کي پاڪائيءَ سان ياد ڪر.